పూటకూళ్ళవ్వ

(జరిగిన కథ: ఇంటర్మీడియట్‍ పూర్తి చేసిన అభిరామ్‍ నర్సంపేట నుండి తన ఫ్రెండ్స్తో కలిసి సెలవుల్లో ఎంజాయ్‍ చేయటానికి బయలుదేరి దారిలో ఉన్న పూటకూళ్ళవ్వ విడిదిలో బస చేయటానికి వెళ్తారు)
(గత సంచిక తరువాయి)
అవ్వను చూడగానే ‘‘నమస్కారం అమ్మా!’’ అంటూ రెండు చేతులూ జోడించి నమస్కరించారు.
‘‘ఈ పిల్లలు బాగా బుద్ధిమంతులుగా కనపడు తున్నారు..’’ అనుకుంటూ… ‘‘రండి బాబూ… ఏ ఊరి నుండి వచ్చారు మీరు?’’ అని ప్రేమగా పలకరించింది వారిని.
దానికి సమాధానంగా ‘‘నర్సంపేట నుండి వచ్చామని, ఒక నాలుగు రోజులు ఉందామను కుంటున్నామని చెబుతూ… మాకు
ఉండటానికి మరి వసతి దొరుకు తుందా!’’ ‘‘ఒకసారి ముందుగా విడిది అంతా చూడవచ్చా?’’ అని అడిగారు.
‘‘పదండి బాబూ… నేనే చూపిస్తాను’’ అంటూ విడిది అంతా చూపించింది. చూస్తున్నంతసేపు.. వీళ్లకు ఒకేసారి ఆశ్చర్యం.. సంతోషం రెండూ కలగసాగాయి.
‘‘అరేయ్‍ ఇది గుడిసె కాదు.. పల్లెటూర్లలో ఉన్నట్టుగా మామూలు విడిది కూడా కాదు… ఒక సిటీలో ఉండే రిసార్టస్ లాగా ఉంది కదరా!’’ అన్నాడు చరణ్‍.
‘‘అంతేకాదు నేను ఒకసారి మా నాన్నతో ప్రకృతి చికిత్సాలయానికి వెళ్ళాను. అలా కూడా అనిపిస్తోంది నాకు’’ అన్నాడు కార్తీక్‍.
‘‘నాకైతే మా అమ్మమ్మ ఊరికి వెళ్తే ఎంత ఉల్లాసంగా ప్రశాంతంగా ఉంటుందో అలా ఉందిరా’’ అన్నాడు అభిరామ్‍.
వీళ్ళ మాటలు వింటూనే అంతా చూడసాగాడు రాజీవ్‍. ‘‘అందరూ ఒకేసారి తినేట్టు డైనింగ్‍ హాల్‍, ఒకవైపు వ్యాయామం చేసుకోవటానికి వీలుగా ఏర్పాట్లు, అవసరమైతే వాడుకోవటానికి యోగా కోసం ఒక గది, మరోవైపు పార్కులో ఉన్నట్టుగా చిన్న తోట, ఇంకోవైపు ఉండడానికి గదులు, బయట గ్రౌండ్‍ మధ్యలో గాంధీజీ విగ్రహం. రోజూ ఇక్కడ ప్రార్థన గీతం కూడా ఆలపిస్తారట..’’ అన్నీ చూస్తూ ‘‘ఎంత బాగుందో’’ అనుకున్నాడు రాజీవ్‍.
ఇదంతా తిరిగి చూస్తున్నప్పుడు.. గదుల్లో నుండి బయటికి వచ్చిన వారందరూ అవ్వను ‘‘గుడ్‍మార్నింగ్‍ అవ్వా.. నమస్తే అవ్వా.. దండాలు అవ్వా…’’ అంటూ పలకరించారు. ‘‘అవ్వా అని పిలుస్తుంటే భలే ఉంది కదరా! చిన్నప్పుడు అమ్మమ్మ వాళ్ళు చెప్పేది… వాల్లు వాళ్ళ తల్లిదండ్రులను.. ‘‘అవ్వ – నాయిన’’ అంటూ పిలిచే వాళ్ళమని’’… ‘‘ఇప్పుడు ఇలా ప్రత్యక్షంగా వింటుంటే బాగుంది కదా! మనం కూడా అలాగే పిలుద్దాం’’ అనుకున్నారు మిత్రులంతా.


వీళ్ళకు ఏర్పాటు చేసిన గదిలోకి వెళ్లి కాళ్లు చేతులు కడుక్కొని కాసేపటి తర్వాత భోజనానికి వెళ్లారు. అవ్వ దగ్గరుండి వడ్డించింది. అక్కడే కూర్చుని నలుగురినీ చూడసాగింది. కార్తీక్‍ ఒక్కడు తింటున్నంతసేపు డల్‍గానే ఉన్నాడు. మిగతా ముగ్గురు బాగానే తిన్నా… అతడు మాత్రం తక్కువ తింటున్నాడు. చూడటానికి మాత్రం కార్తీక్‍ బాగా లావుగా ఉన్నాడు. మిగతా ముగ్గురు సహజంగానే ఉన్నారు.


‘‘ఏంటి బాబూ… సరిగా తినటం లేదు.. ఎందుకలా ఉన్నావు’’? కార్తీక్‍ను అడిగింది అవ్వ.
అలా బుజ్జగింపుగా అడిగేసరికి కార్తీక్‍ కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి. ‘‘అవ్వా! నేను చాలా లావుగా ఉన్నాను కదా… బరువు కూడా ఉండాల్సిన దానికన్నా ఎక్కువే ఉన్నాను. ఎంత తక్కువ తిన్నా ఇలాగే ఉంటున్నాను. ఏవో టాబ్లెట్స్ వాడితే తగ్గుతారంటే అవి కూడా వాడాను. కానీ ఏమీ లాభం లేదు. నా ముందు ఏమీ అనకున్నా నా వెనకాల చాలా మంది కామెంట్స్ చేస్తుంటారు’’. బాధపడుతూ చెప్పాడు కార్తీక్‍.
ఒక ఐదు నిమిషాలు అవ్వ ఏమీ మాట్లాడలేదు. ఇలాంటివి తన అనుభవంలో ఎన్నో చూసింది. కార్తీక్‍ తినేవరకు ఆగి ఆ తరువాత ఇలా అంది. ‘‘ఓస్‍.. ఇంతేనా! దీనికి ఒక ఉపాయం చెప్పనా ఇక్కడికి రెండు కి.మీ.ల దూరంలో నాకు తెలిసినవారు ఒక మందు తయారు చేస్తున్నారు. లావు తగ్గటానికి బాగా పనిచేస్తుందట. మంచి ఫలితాన్ని ఇచ్చిందని వాడిన వారు చెప్పారు కూడా..’’ కానీ, ఆ దారిలో ఏ బండ్లూ వెళ్ళవు. సైకిల్‍ మీద వెళ్ళాలి. మరి నువ్వు వెళ్లి తెచ్చుకుంటావా!?’’ అని అడిగింది.
కార్తీక్‍ ఎంతో సంబరపడిపోయాడు. ‘‘అందరికీ నేను కూడా లావు తగ్గగలనంటూ చూపించాలి’’ అనుకున్నాడు. వెంటనే ‘‘అవ్వా.. నేను చిన్నప్పుడు సైకిల్‍ తొక్కేవాడిని… నేను వెళ్లగలను. సాయంత్రం వెళ్లి ఆ మందు తెచ్చుకుంటాను’’ అన్నాడు.


ఆ సాయంత్రం విడిదిలో ఉన్న అవ్వ దగ్గరి సైకిల్‍ తీసుకొని బయలుదేరాడు. ‘‘తిరిగి వచ్చేవరకు అభిరామ్‍… చరణ్‍… రాజీవ్‍లు అక్కడి తోటలో గడుపుతామన్నారు.’’
అవ్వ చెప్పిన అడ్రస్‍కు వెళ్లి అక్కడంతా వెతికాడు కార్తీక్‍. ఎవ్వరూ కనబడలేదు. ఫ్రెండ్స్కి ఫోన్‍ చేద్దామంటే సిగ్నల్‍ కూడా లేదు. తిరిగి మళ్లీ విడిదికి వచ్చి అవ్వకు విషయం చెప్పాడు.
‘‘నేనూ అదే అనుకున్న బాబూ… నువ్వు వెళ్ళగానే వాళ్ల చుట్టాలు వస్తే మాటల్లో వారి అడ్రస్‍ మారిందని చెప్పారు. రేపు
ఉదయం వెళ్దువులే అక్కడికి’’ అంది అవ్వ.
కార్తీక్‍ పట్టుదలతో రేపు ఎలాగైనా తెచ్చుకోవాలి అనుకున్నాడు.
(మిగతా కథ వచ్చే సంచికలో)

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *